НОВОСТИ / АНОНС

Падчас знаходжання ў палацы М. К. Агінскага перасоўнай фотавыставы, прысвечанай гісторыі Нясвіжскага замка, захацелася прааналізаваць сувязі княжацкіх родаў Агінскіх і Радзівілаў. Марыянна Радзівіл. Зрабіць гэта найбольш наглядна атрымліваецца на прыкладзе шлюбу дзеда Міхала Клеафаса – Тадэвуша Агінскага (1712-1783) і Ізабэлы Радзівіл (1711-1761), таму што аб падзеях іх жыцця захавалася некалькі гістарычных дакументаў. Апрача шлюбу Тадэвуша і Ізабэлы іншыя прадстаўнікі роду Агінскіх яшчэ толькі адзін раз звязвалі сябе вузамі шлюбу з Радзівіламі, і было гэта ў канцы ХVІІІ ст. А паколькі звестак пра гэты шлюб вельмі мала, то хочацца расказаць у першую чаргу пра шлюб дзядулі і бабулі Міхала Клеафаса, каб падмацаваць яго словы, што ён адчуваў сябе больш ліцвінам, чым палякам. Бо ў жылах Міхала Клеафаса цякла не толькі кроў князёў кіеўскіх (па бацькавых продках), нямецкіх графаў (па маці), але і кроў карэнных жыхароў ВКЛ – князёў Радзівілаў. Ізабэла з Радзівілаў Агінская, бабка Міхала Клеафаса Агінскага, была дачкой Міхала Антонія Радзівіла (1687-1721), крайчага Вялікага Княства Літоўскага і Марыянны з Сясіцкіх (?-1736), дачкі ваяводы Мсціслаўскага. (*крайчы ВКЛ – прыдворная пасада ў ВКЛ, створаная ў 1569 г. на ўзор пасады вялікага кароннага крайчага Рэчы Паспалітай. Да яго абавязкаў належала наразаць (кроіць) і каштаваць стравы падчас прыёмаў у вялікага князя. Пазней гэтая пасада ператварылася ў ганаровы прыдворны тытул). Бацька Ізабэлы рана памёр, а маці Марыянна Радзівіл, будучы ў гэты час цяжарнай і нарадзіўшы пасля смерці мужа сына Льва Мікалая (1722-1751), больш так і не выйшла замуж, прысвяціўшы сябе выхаванню дзяцей. Яна пражыла ўдавой 17 гадоў, хаця была яшчэ маладая, прыгожая, багатая і мела цэлы шэраг прэтэндэнтаў на руку. У сваім дзённіку Міхал Казімір Рыбанька адгукаецца аб ёй як аб жанчыне рэдкіх душэўных якасцей, сумленнай, справядлівай, набожнай, якая вельмі любіла сваіх дзяцей і шмат зрабіла для іх дабрабыту. Марыянна Радзівіл памерла, захварэўшы дызентэрыяй, калі ехала са сваіх літоўскіх уладанняў у польскі маёнтак Шыдловец. У запавеце яна прызначыла апекунамі дзяцей князя Міхала Казіміра Рыбаньку і яго жонку, якія забралі Ізабэлу і Льва да сябе ў Нясвіж. Ізабэла, якая вельмі любіла маці, шмат плакала і доўга заставалася несуцешнай. Пахаванне княгіні Марыянны Радзівіл адбылося ў канцы кастрычніка 1736 г. у сямейнай усыпальніцы Радзівілаў у Нясвіжы. Заручыны Ізабэлы Радзівіл з Тадэвушам Агінскім і іх вяселле даволі падрабязна апісваюць два аўтары: князь Міхал Казімір Радзівіл Рыбанька ў дзённіку “Дыярыюшы” і польскі гісторык пачатку ХХ ст. Казімір Барташэвіч у даследаванні “Тадэвуш Агінскі і яго дзённік”. Заручыны маладой пары адбыліся 27 лютага 1737 г. у Лахве, маёнтку князя Міхала Казіміра, у той час літоўскага палявога гетмана. На заручынах прысутнічаў цесць Рыбанькі вялікі літоўскі гетман Міхал Вішнявецкі з жонкай. Пасля заручын адбылося вялікае паляванне. Міхал Казімір Радзівіл Рыбанька. Вяселле Ізабэлы Радзівіл і Тадэвуша Агінскага, у той момант старасты Пшавальскага і вялікага літоўскага пісара, павінна было адбыцца яшчэ 16 мая 1736 г., але было адкладзена па прычыне нейкай цяжкай і небяспечнай хваробы жаніха. Канчаткова шлюбнае пытанне вырашылася ў жніўні наступнага года. У Карэлічы, дзе ў той час знаходзілася ўся сям’я князя Рыбанькі, прыехаў Тадэвуш Агінскі і дзядзька маладой, Навагрудскі ваявода Міхал Фаўстын Радзівіл (1688-1746), для складання шлюбнай дамовы. Праз тры дні дамова была складзена і падпісана, а вяселле прызначылі на 2 верасня 1737 г. На час жаніцьбы Тадэвуш Францішак Агінскі валодаў маёнткам Вымна недалёка ад Віцебска і быў старастам Пшавальскім. На дзяржаўнай службе ён выконваў абавязкі вялікага літоўскага пісара. Да гэтага ў 1733 г. ён крыху паваяваў на ўнутранай вайне паміж Станіславам Ляшчынскім і будучым каралём Аўгустам ІІІ, якая закончылася перамогай Аўгуста. І ўжо ў 1736 г. Т. Агінскі быў дэпутатам на “прымірэнчым” сейме Рэчы Паспалітай, які атрымаў гэтую назву ў сувязі з прымірэннем палітычных праціўнікаў пасля ўступлення на трон новага караля. Марцыян Міхал, бацька 11 дзяцей, які сам не мог даць сыну дастаткова моцны матэрыяльны фундамент, вельмі раіў сыну Тадэвушу ажаніцца з Ізабэлай, якая мела абшырны зямельны пасаг пад Вількамірам у Курляндыі. Да таго ж парадніцца з Радзівіламі было ганарова нават для Агінскіх, якія выводзіліся ад князёў Кіеўскіх, бо Радзівілы былі найбольш значным і ўплывовым родам ВКЛ. Гэты шлюб аказаўся надзвычай удалым. Вяселле ладзілася ў Карэлічах. Яно суправаджалася салютам з ручной зброі і стрэламі з некалькіх пушак. На вясельнай вячэры прысутнічалі 75 чалавек, якія прамаўлялі тосты і здравіцы ў гонар маладых. Усё гэта таксама суправаджалася салютам. Вячэра закончылася вялікім балем. Тадэвуш Агінскі зрабіў сваёй сямейнай рэзідэнцыяй маёнтак Тадулін пад Віцебскам. Тут 13 красавіка 1740 г. нарадзіўся сын Тадэвуша Анджэй Ёфхім Ёзафат, будучы бацька Міхала Клеафаса Агінскага. Імя Анджэй ён атрымаў у гонар блаславёнага Анджэя Баболі, мучаніка часоў казацкіх войнаў. Пышныя хрэсьбіны сыну Тадэвуш Агінскі справіў толькі ў студзені 1741 г. На гэты абрад ён запрасіў мноства гасцей – забавы цягнуліся ажно чатыры дні. У гэты час Тадэвуш пісаўся старастам Бабінавіцкім, Вайгоўскім, Пшавальскім. Да пасады вялікага пісара літоўскага ён далучыў і тытул палкоўніка Яго Каралеўскай Мосці. 2 мая 1740 г. адбыўся ўрачысты ўезд Тадэвуша Агінскага на стараства Ашмянскае. У гэтым акце яго суправаджала жонка Ізабэла. Тадэвуш склаў прысягу перад ашмянскім земскім суддзёй Барановічам і атрымаў чарговы вянок узнёслых пане-гірыкаў ад ксяндзоў-піяраў. Гісторык Казімір Барташэвіч прыводзіць іх змест: аўтары хвалілі Радзівілаў і бацьку княгіні Ізабэлы, сцвярджаючы, што крайчы Міхал Антоні “славай сваіх спраў напоўніў усю еўрапейскую зямлю; сеймы цяклі нектарам яго слоў, а законы называлі яго сваёй апорай”, хвалілі цноты маці, а пра саму Ізабэлу казалі, што ў параўнанні з яе прыгажосцю “Гэлена грэчаская была б нічым”, “Апалон дзівіўся б яе асобе”. Ізабэла.jpg У 1740 г. Тадэвуш быў дэпутатам ад Ашмянскага павету на чарговым варшаўскім сейме, у 1742 – узнагароджаны ордэнам Белага Арла, які быў яму ўручаны ў дзень імянін караля. На гродзенскім сейме1744 г. Тадэвуша Агінскага выбралі маршалкам сейма. Адначасова гэта было апошняе дэпутацтва Агінскага ад Віцебскага ваяводства, бо ён у гэты час стаў кашталянам Трокскім, а значыць і сенатарам Рэчы Паспалітай. Прасоўванне Тадэвуша ў кар’еры тлумачыцца тым, што ў гэты час памёр яго сваяк і дабрадзей Міхал Карыбут Вішнявецкі, які быў сенатарам, і старэйшыя сенатары прасунуліся на больш высокія крэслы, у выніку чаго вызвалілася пасада кашталяна Трокскага. Зямельныя ўладанні Тадэвуша Агінскага ўвесь час павялічваліся: апрача Тадуліна, ён ужо валодаў Маладзечнам, Ізабелінам, Аборкам, Лучаем, Ганутай, Залессем (Залессем адарыла яго апошняя жонка бацькі, Тэкля з Лярскіх, а Лучай атрымаў ад родзічкі Эльжбеты Пузыны, дачкі Рыгора Агінскага). Пасля смерці яго бацькі ў 1750 г. ён атрымаў маёнткі Веляшковічы і Сідараўшчыну. У 1757 г. Тадэвуш Агінскі перадаў свайму старэйшаму сыну Анджэю пасаду старасты Ашмянскага, а малодшаму, Францішку Ксаверыю, - старасты Пшавальскага. У наступным годзе на Тадэвуша Агінскага калегі налягалі ў Вільні, каб ён прыняў жэзл маршалка Літоўскага Трыбуналу, але ён заявіў, што недастаткова багаты.Пасяліўшыся ў Тадуліне, Тадэвуш і Ізабэла пабудавалі тут царкву і базыльянскі кляштар. Агінскі будаваў і больш: у 1757 г. ён распачаў будаўніцтва драўлянага парафіяльнага касцёла ў Маладзечне, куды вырашыў перанесці і сваю рэзідэнцыю, для чаго купіў і адрамантаваў велічны абаронны замак князёў Збаражскіх (які быў разбураны падчас Першай сусветнай вайны). Хутка пасля перасялення ў Маладзечна Т. Агінскі пабудаваў тут кляштар айцоў трынітарыяў. Рэшткі кляштара захаваліся ў Маладзечне да сённяшняга дня, а ад замка Збаражскіх-Агінскіх не засталося і следу на шырокім замчышчы на ўскраіне горада. Ізабэла Агінская не дачакалася прыбыцця манахаў у новазбудаваны кляштар, бо памерла ў Маладзечне 7 лістапада 1761 г. Апісанне ўрачыстага пахавання падавалася на двух аркушах у “Дадатку” да варшаўскіх газет. У віленскай друкарні “SocietatusJesu” выйшла без подпісу кніжачка “Жаль пры пахаванні Яснавяльможнай княгіні Ізабэлы Агінскай”, а ксёндз Казімір Букаты апублікаваў сваё казанне, зачытанае на яе пахаванні. На пахаванні быў старэйшы сын Анджэй, у той час стараста Ашмянскі, малодшага сына не было. Цела Ізабэлы Агінскай з Радзівілаў было пахавана ў сямейным малільным склепе Агінскіх у падзямеллях касцёла трынітарыяў. Тадэвушу Агінскаму давялося перажыць сваю жонку на 22 гады. Праз два гады пасля смерці жонкі ён ажаніўся з удавой старасты Рэтаўскага Ядзвігай Залускай, разам з якой пабудаваў яшчэ не адзін храм і аднавіў капліцу Агінскіх у віленскім касцёле Святых Янаў, дзе ён і спачыў у 1783 г., паспеўшы адзначыцца на пасадах ваяводы Трокскага, кансіліяра і сеймавага суддзі, што давала падставу сучаснікам называць яго “дэканам Сенату”

по материалам сайта :ww.shliah.by

Управление по труду, занятости и социальной защите Сморгонского районного исполнительного комитета 25 ноября 2016 года с 11.00 до 13.00 в информационном зале отдела государственной службы занятости населения (ул. Гагарина, 9) проводит ярмарка вакансий организаций г. Сморгони .

К участию приглашаются все желающие.

Телефоны для справок: 3-21-25, 3-21-26.

по материалам сайта :www.shliah.by

https://sferika.ru/tour/5121/13744

https://sferika.ru/tour/5121/13745

Госавтоинспекция проведет 25 ноября Единый день безопасности дорожного движения под девизом «Не тяни с резиной!», сообщила БелТА пресс-офицер ОГАИ Первомайского РУВД Минска Екатерина Журимская. «Единый день безопасности дорожного движения «Не тяни с резиной!» — напоминание автомобилистам, что нет необходимости дожидаться календарной зимы и только тогда начинать заниматься вопросом замены шин. Нужно понимать, что на СТО, особенно в Минске, накануне официального начала сезона зимних шин образуются длинные очереди из желающих переобуть машину. Для того чтобы подобных ситуаций не возникало, водители должны следить за прогнозами синоптиков и оборудовать автомобиль накануне первых заморозков. Это поможет предупредить возникновение аварийных ситуаций на дорогах и обеспечить безопасность всех участников дорожного движения», — рассказала Екатерина Журимская. В период с 1 декабря по 1 марта в Беларуси обязательно наличие зимних шин на автомобилях с технически допустимой общей массой до 3,5 т, легковых и грузопассажирских автомобилях массой свыше 3,5 т, а также автобусах массой до 5 т. «Зимние шины помогают сократить тормозной путь и значительно улучшают управление автомобилем в условиях гололеда и снежного наката. Зимние шины должны быть промаркированы знаком в виде горной вершины с тремя пиками и снежинкой внутри нее либо знаками «М+S», «M&S», «M.S», «M S», остаточная высота рисунка протектора должна быть не менее 4 мм. Шины, маркированные знаком «All seasons», то есть всесезонные, также разрешены», — уточнили в ГАИ. За нарушение данного требования ПДД предусмотрена административная ответственность согласно ч.3 ст.18.12 КоАП Беларуси в виде штрафа размером до 1 базовой величины (базовая величина сейчас составляет Br21). За повторное нарушение в течение года на водителя налагается штраф размером от 2 до 5 БВ.

БелТА.

по материалам:www.ostrovets.by

7 снежня ў зале Смаргонскай раённай бібліятэкі адбудзецца прэзентацыя новай кнігі прозы смаргонскай паэткі Таццяны Скарынкінай «Шмат Чэслава Мілаша, крыху Элвіса Прэслі». Пачатак – у 17.30. Уваход на мерапрыемства вольны. Як паведаміла Край.бай дырэктар Смаргонскай раённай бібліятэкі Зоя Дурэйка, прэзентаваць сваю кнігу будзе сама аўтар. Мерапрыемства наведаюць прадстаўнікі аддзела ідэалогіі, культуры і па справах моладзі Смаргонскага райвыканкама. Менавіта кніга Таццяны Скарынкінай «Шмат Чэслава Мілаша, крыху Элвіса Прэслі» была ўключана ў бягучым годзе ў шорт-ліст на літаратурную прэмію Ежы Гедройца, якую аб’явілі 12 кастрычніка ў Мінску. Падчас мерапрыемства ў наведвальнікаў бібліятэкі будзе магчымасць пазнаёміцца не толькі з кнігай, але і з багатай творчасцю аўтара, дадала Зоя Дурэйка. Суразмоўца парталу дадала, што Таццяна Скарынкіна ўжо мела вопыт прэзентацыі сваёй кнігі ў Смаргоні. У мінулым яна прадстаўляла тут зборнік вершаў «Книга для чтения вне помещений и в помещениях». Даведка Край.бай: Таццяна Скарынкіна нарадзілася ў 1969 годзе ў Смаргоні. Выпускніца Горацкай сельскагаспадарчай акадэміі. Працавала ілюстратарам дзіцячых кніг, паштальёнам, журналістам, калумністам. Друкавалася ў айчынных папяровых выданнях «Зорька», «Першацвет», «Няміга літаратурная», «Маладосць», «Народная воля», «Мінская школа», «Arche», у маскоўскім «Воздухе», у часопісах «Крещатик» (Германія), Лава (Украіна), «Аналогон» (Чэхія), «Сибирские огни» (Расія), у сеткавых выданнях «Полутона», «TextOnly», «Двоеточие», «Лиterraтура» і інш. Вершаваныя зборнікі Таццяны Скарынкінай: «Книга для чтения вне помещений и в помещениях» (Мінск, «Кнігазбор», 2013 г.) і «Португальские трехстишия» (Нью-Йорк, «Айлурос», 2014 г.). Яе вершы перакладаліся на іўрыт, польскую, чэшскую, італьянскую і англійскую мовы. Сябра ПЭН-цэнтра.

Сяргей ЮРЭВІЧ

по материалам сайта:kraj.by

С 18 по 19 ноября в эстонском Тарту прошел 16-й по счету мемориал Кайму Кеэрака по дзюдо. Международный турнир собрал более 700 спортсменов из семи стран – России, Финляндии, Беларуси, Латвии, Литвы, Испании и Эстонии. Участие в этих соревнованиях приняли также дзюдоисты из Сморгони.

Медали разыгрывались как среди взрослых, так и среди юношей и девушек в четырех возрастных группах:

«A» - мальчики и девочки 1996-97 г.р.

«B» - мальчики и девочки 1998-99 г.р.

«C» - мальчики и девочки 2000-01 г.р.

«D» - мальчики и девочки 2002-04 г.р.

Как рассказал Край.бай старший тренер Сморгонской СДЮШОР Юрий Гулецкий, его воспитанники на этих соревнованиях заняли одно первое, два вторых и три третьих места.

Результаты выступлений сморгонцев:

1-е место – Владислав Косевич, учащийся Гродненского городского училища олимпийского резерва (весовая категория до 55 кг);

2-е место – Роман Акулович, учащийся Минского городского училища олимпийского резерва (весовая категория до 66 кг);

2-е место – Жанна Осипович, учащаяся Минского городского училища олимпийского резерва (весовая категория до 63 кг);

3-е место – Анна Мацко, учащаяся СШ №7 (весовая категория до 48 кг);

3-е место – Диана Недужко, учащаяся СШ №1 (весовая категория до 40 кг);

3-е место – Ксения Травицкая, учащаяся сморгонской гимназии (весовая категория до 36 кг).

– В целом, я считаю, мы выступили неплохо. Цель таких турниров – не только завоевать большое количество медалей, но и, в первую очередь, научиться спортсменам работать над собой и над своей техникой, которая в дальнейшем перейдет с ними во взрослую борьбу. С этим у нас, как оказалось, есть небольшие проблемы. Так что в нашем виде спорта всегда есть над чем работать, – рассказал Юрий Гулецкий.

Сергей ЮРЕВИЧ

по материалам сайта :kraj.by

Долгое время в Залесье Сморгонского района (там, где звучали и звучат полонезы Огинского) не было ни отеля, ни агроусадьбы… Народ приезжал потусоваться на Купалье или на традиционный уже праздник «Залессе запрашае сяброў», а переночевать негде. Теперь все изменилось к лучшему: есть небольшой отель при музее, а неподалеку от него появилась агроусадьба «Полонез». Соседство госучреждения и частного бизнеса оказалось взаимовыгодным.

Иван и Светлана Матюки — одноклассники, родом из Молодечно. Учились в БНТУ. После окончания университета у Ивана (он по образованию инженер-механик) было свое дело (рекламная фирма), а Света работала в Минске бухгалтером-экономистом. На вечере встречи выпускников ребята увиделись и… Закрутилось, словом. Семья, ребенок, собака (лабрадор), квартира… Вскоре решили жилье в городе продать и купить дом. Деревенский детсад их вполне устраивает — дочке Алисе здесь оказывается гораздо больше внимания, чем в переполненных городских группах. К тому же Ивану требовалось решить вопрос с помещением под недорогой офис, так разве деревенский дом не дает такую возможность? — Не жалеете о переезде? — спрашиваю супругов. Отвечает Светлана: — В Минске и Молодечно за ежедневной суетой себя не слышишь, бежишь куда-то в людском потоке, ешь, делаешь что-то на ходу… А здесь ты предоставлен сам себе. При этом работы очень много, но ты ее делаешь с удовольствием. Иван ее дополняет: — Позже пришла идея заняться агроэкотуризмом. Залесье — место с историей, лес и река Вилия поблизости — грех таким «стратегическим» положением не воспользоваться. Наша усадьба работает уже год, больших денег пока не заработали, но для нас затеянное — прежде всего приятный «бонус» к новому дому, место встреч с интересными людьми. Свадеб и больших банкетов не проводим: настроены на более творческих гостей. Усадьба востребована — один-два уик-энда каждый месяц стабильно заняты.

Была возможность глянуть на работу агроусадеб за границей, в частности, ездили в Литву… Случись это раньше, многое сделали бы по-другому. В целом, литовцы ушли далеко вперед. — Вы ведь работаете в команде с музеем-усадьбой Огинского? — Да, делаем для них рекламную продукцию, указатели, отправляем гостей в имение на экскурсии. При музее есть небольшая гостиница по примеру Несвижского замка. Здесь можно переночевать, а на завтрак прогуляться пару сотен метров к нашей усадьбе «Полонез». Света прекрасно готовит. Кроме усадьбы и рекламного бизнеса, у супругов есть другие хобби. У Ивана — гонки и музыка (гитара). У Светы — кулинария, причем она не только вкусно готовит: изучает историю белорусской кухни, откапывает старинные рецепты. Ноу-хау Светланы — цибрики. Не все имена и даты после отдыха запомнятся, но залесская вкуснятина вряд ли забудется!

Каждый год в Залесье проходит фестиваль, но если вначале там поддерживались какие-то молодежные направления, то сейчас праздник стал похож на еще одни «Дажынкі». Иван и Светлана готовы предложить ему и Залесью в целом много интересных идей, которые помогут привлечь сюда молодежь: — Почему бы не проводить в рамках праздника бардовский фестиваль? Не создать молодежную кавер-площадку? Можно устроить музыкальные батлы между командами, которые обязательно приедут, причем бесплатно, чтобы показать себя. Мы готовы организовать все это — нужно лишь разрешение и небольшая помощь местных властей. Есть уже в Беларуси интересный проект — раз в году на базе одного из музыкальных училищ проводится коллективное исполнение «Yesterday» группы «The Beatles» — приезжают люди с гитарами со всей Беларуси. Почему бы по аналогии не сделать кавер полонеза Огинского? Гитара, бас-гитара, флейта, баян — что угодно! Собрались бы 10 коллективов, сыгрались ради кавера полонеза — и все это можно отснять на фото и видео. Выложить в интернет, а потом уже на целый день разбить выступления групп. В общем, было бы желание! У Светланы с Иваном оно есть. И есть мечта — усадьба и хутор у водоема... Смотрю на них и чувствую уверенность: а ведь у ребят все получится!

по материалам сайта:zalesse.by

Уважаемые пешеходы!!! Большая просьба в связи с погодными условиями повысить свою бдительность и внимание! Прежде чем перейти дорогу- убедитесь в том что водитель вас видит и готов пропустить! Бывает такая ситуация что вы попадаете в "слепую зону", вас просто не видно в темноте, водитель не видит вас за впереди идущей машиной в связи с ее большими габаритами. Не надо стараться перебежать дорогу- пару секунд вам не помогут, но при условии что водитель увидит вас вовремя может спасть вам жизнь, а водителя освободить от уголовной ответственности. Запомните- машина весит тонну (ы)!!! Ее не возможно намертво остановить за секунду! Лучше пропустите! И вас и водителя ждут дома- помните об этом! ЗАПОМНИТЕ- ВЫ ЛЯЖЕТЕ- И НЕ ВСТАНЕТЕ, А ВОДИТЕЛЬ СЯДЕТ И ВЫЙДЕТ! НО ВЫ БУДЕТЕ ЗНАТЬ О ТОМ ЧТО ЛЕГЛИ ВЫ ПОТОМУ ЧТО ВЫ БЫЛИ ПРАВЫ!

Просьба передать все друзьям и близким!

Особенно детям!

19 лістапада ў музеі-сядзібе М.-К. Агінскага ў Залессі Смаргонскага раёна адбудзецца прэзентацыя выставы Гродзенскага дзяржаўнага гісторыка-археалагічнага музея “Мураваныя замкі Гродзеншчыны XIV-XVII стагоддзяў па матэрыялах археалагічных даследаванняў”. Як распавяла парталу Край.бай экскурсавод музея-сядзібы Наталля Чудакоўская, на гэтай выставе будуць прадстаўленыя прадметы быту, зброі, будаўнічых матэрыялаў з Гродзенскага, Лідскага, Крэўскага, Навагрудскага, Мірскага, Гальшанскага, Любчанскага, Геранёнскага і іншых замкаў. Таксама ў наведвальнікаў выставы будзе магчымасць пазнаёміцца не толькі з гісторыяй, але і з чарцяжамі і макетамі замкаў. Выстава “Мураваныя замкі Гродзеншчыны XIV-XVII стагоддзяў па матэрыялах археалагічных даследаванняў” будзе адкрыта да 28 снежня.

Прэзентацыя – 19 лістапада.

Пачатак – у 12.00.

Уваход вольны.

Сяргей ЮРЭВІЧ

В соревнованиях принимают участие сильнейшие детские спортивные школы Республики Беларусь. Турнир памяти Р. Дощанова в Сморгони проводится в 11-й раз. В нём принимают участие юноши 2005-2006, 2006-2007 гг. р. и девушки 2003-2004, 2006-2007 гг. р. Организатором состязаний выступает НОК Республики Беларусь Представительство в Гродненской области и «Гродноэнерго». Общее руководство подготовкой и проведением соревнований осуществляет Сморгонский ЦФОиСР, отдел образования, спорта и туризма Сморгонского райисполкома, Сморгонская СДЮШОР. Торжественное открытие турнира состоялось 18 ноября. Участников соревнований приветствовали директор Сморгонской СДЮШОР Валерий Юрченко, главный судья соревнований Александр Ваховяк. Перед дзюдоистами выступил с танцевальными номерами коллектив «Сморгоночка». Историческая справка Родиной дзюдо является Япония. Именно там Дзигаро Кано на базе боевого дзю-дзюцу, убрав из него опасные удары и броски, создал новый вид единоборства – кодокан-дзюдо. В 1882 году Дзигаро Кано основал спортивную школу изучения методов боевых искусств Кодокан. Основным принципом дзюдо является «Победить, поддавшись!». Слово дзюдо означает «мягкий путь». Первый чемпионат мира по дзюдо прошёл в 1956 году в Токио. С 1964 года этот вид единоборства входит в программу Олимпийских игр. Примечательно, что женщины-дзюдоистки стали принимать участие в Олимпийских играх только с 1992 года. В Беларуси дзюдо официально появилось в 1976 году, когда федерация борьбы самбо БССР была переименована сначала в федерацию борьбы самбо и дзюдо БССР, а через год было принято решение о создании самостоятельной федерации дзюдо – «Федерация дзюдо БССР».

по материалам сайта:www.shliah.by