|
11 октября 2019 г.
У мінулым нумары газеты “Светлы шлях” быў надрукаваны матэрыял пра Васіля Макаравіча Тамашэўскага, былога настаўніка матэматыкі Суцькаўскай школы. Асоба героя артыкула ўражвала з першых радкоў. Немагчыма было застацца абыякавым да настаўніцкай постаці Макаравіча – чалавека-зоркі, што нязгасна ззяла на школьным небасхіле і нястомна запальвала сабой іншыя свяцілы.
- Я стала настаўнікам матэматыкі дзякуючы прыкладу майго настаўніка матэматыкі Васіля Тамашэўскага, - скажа падчас нашай гутаркі Ніна Бацько, настаўніца гімназіі. І яе аповед пра сябе будзе наскрозь прасякнуты ўдзячнасцю свайму педагогу. А я ў сваю чаргу ўпэўнена, што і ён не з меншымі цеплынёй і захапленнем расказаў бы пра сваю здольную і старанную вучаніцу, якая прагна ўбірала ўсё, чаму вучыў настаўнік, каб праз гады шчодра падзяліцца гэтым са сваімі вучнямі.
З трапяткім пачуццём Ніна Бацько расказвае яшчэ пра аднаго свайго “настаўніка” матэматыкі – дзядулю. Працаваў ён млынаром. У вылічэннях быў добра спрактыкаваны. Бачачы здольнасці ўнучкі, заўсёды знаходзіў час, каб пазаймацца з ёю і парашаць тэкставыя задачы, змест якіх часцей прыдумваў сам. Ніна Васільеўна і сёння памятае задачы пра прывезеныя на млын збожжа і мяхі з мукой.
Ніна Васільеўна – настаўніца з больш як 40-гадовым стажам. Пасля заканчэння Гродзенскага педінстытута выпускніца была размеркавана ў родную Суцькаўскую школу. Там адпрацавала 5 гадоў, а ў 1981-м перайшла ў цяперашнюю гімназію, якая ў той час была звычайнай школай. Настаўніца і сёння памятае сваіх першых вучняў, свой першы выпуск. Тым вучням цяпер ужо амаль па 50 гадоў, але яны заўсёды рады сустракаць сваю выкладчыцу ў горадзе, прыгадваць мітуслівыя школьныя гады.
Педагогіка для Ніны Васільеўны – гэта больш, чым праца. Ідучы па педагагічнай сцяжыне, яна знайшла сябе, а таксама знайшла чалавека, з якім выпала крочыць разам па жыцці: будучы муж Валерый Уладзіміравіч таксама вучыўся ў педінстытуце. Муж і жонка разам пачыналі сваю педагагічную дзейнасць у Суцькаўскай школе. Валерый Бацько спачатку быў выкладчыкам, а пазней працяглы час узначальваў упраўленне адукацыі. Педагагічныя вузы таксама скончылі дзеці Ніны і Валерыя Бацько.
За доўгія гады працы Ніна Бацько ні разу не расчаравалася ў выбары прафесіі, не пашкадавала, што выбрала такі шлях. Жанчына расказвае, што пакаленні мяняюцца, і з кожным годам у школу прыходзяць усё новыя і новыя вучні. Дамаўляцца з імі не заўсёды проста, але калі выкладаеш прадмет з задавальненнем, калі бачыш у дзецях сяброў і паплечнікаў, яны абавязкова адкажуць узаемнасцю. Ніна Васільеўна прыгадвае, што неаднойчы падбіраліся такія класы, у якіх дзеці пасля званка з урока неахвотна ішлі на перапынак: хацелася яшчэ рашыць хоць адну задачку, хоць адно ўраўненне. Настаўніцу заўсёды цешыла цяга вучняў да прадмета. І яна імкнулася зрабіць усё магчымае, каб таленавітыя вучні не змарнавалі свае здольнасці, каб кожны рос, развіваўся, і каб уласным светам змог запальваць іншых.
Таццяна ЧАРНЯЎСКАЯ.
Фота аўтара.
10 октября 2019 г.
Населенный пункт
|
Наименование организации (учреждения), предоставляющей помещение для размещения стационарного переписного участка
|
Адрес размещения стационарного переписного участка
|
Время
работы
|
аг. Солы
|
Сольский сельский исполнительный комитет
|
ул. Комсомольская, 3
|
9.00 - 19.00
|
аг. Залесье
|
Залесский сельский исполнительный комитет
|
ул. Советская. 17
|
9.00 - 19.00
|
г. Сморгонь
|
КУП «ЖРЭС»
|
ул. Советская, 29
|
9.00 - 20.00
|
г. Сморгонь
|
КУП «ЖРЭС»
|
ул. Юбилейная, 51
|
9.00 - 20.00
|
г. Сморгонь
|
Центр занятости населения
|
ул. Гагарина, 9
|
9.00 - 20.00
|
С 4 по 18 октября переписаться можно по интернету.
08 октября 2019 г.
Торговые ряды расположатся на ул. Я. Коласа.
Во время осенней сельскохозяйственной ярмарки «Шчодрай восені дары» покупатели смогут приобрести плодоовощную продукцию, продовольственные и непродовольственные товары, саженцы плодовых и ягодных культур, посадочный материал многолетних цветов, декоративных кустарников и др.
07 октября 2019 г.
Макаравіч – настаўнік. Інакш як іменем па бацьку яго і не завуць, нават дзеці. У школьнікаў як? Гэта ля дошкі дасціпнасць і смеласць пакідаюць іх бясследна, а пасля ўрокаў – палец у рот не кладзі. Не паспее новы педагог парог школы пераступіць – ужо мянушка для яго гатова. Ды такая, што на ўсё жыццё чапляецца. На памяці Васіля Макаравіча былі настаўнікі Малаток, Акумулятар, гэта самыя бяскрыўдныя. А ён так і застаўся для вучняў і калег Макаравічам.
У Наваспаску ён свой, мясцовы, гэтай зямлёй выгадаваны. Памятае, як жылі пры паляках, як восенню 39-га Саветы прыйшлі. А потым тры гады пад фашысцкай акупацыяй. Аднаго брата ў Германію вывезлі, другога прымусілі працаваць на смалярні ў Залессі. Шчасце, што ўсе жывыя засталіся. Пасля вайны школу скончыў, сем класаў. І падаўся ў педагогі. Тады з яго класа ў Ашмянскі педтэхнікум (яго пазней у вучылішча перайменавалі) аж сем чалавек паехалі паступаць. І ўсе паступілі. Успамінае Васіль Тамашэўскі, як пасля экзаменаў на субяседаванне прыходзілі: сядзяць за доўгім сталом дырэктар, выкладчыкі, а перад імі босы будучы педагог. І ні адзін не глянуў скосу, маўляў, прыйшла тут бедната. Дырэктар Міхаіл Фёдаравіч ціха так: “Вы прабачце, калі ласка, у вас ёсць што абуць? Калі ёсць, то схадзіце абуйцеся”.
Увогуле, кожнага з педагогаў Макаравіч успамінае з цеплынёй: яны далі вельмі трывалую прафесійную аснову. І на першым працоўным месцы малады настаўнік адчуваў сябе даволі ўпэўнена. Гэта сярод вучняў. А вось, заходзячы ў настаўніцкую, хваляваўся і чырванеў. Усяму віной настаўніца рускай мовы Марыя Пугачова. Тая ўжо “вопытная” – год адпрацавала. Але гэтак жа пунсавелі яе шчокі, калі Васіль Макаравіч сустракаўся з ёй у калідоры. Яна пазней прызналася, што пры першым годзе шапнула сяброўцы на вуха: “От бы мне такога мужа!”
Галантны кавалер ажно з Ябравічаў на веласіпедзе на спатканні ездзіў (яго перавялі туды кіраваць пачатковай школай). А Марыю Іванаўну праз год прызначылі загадчыцай у Гамзічы, тады і вырашылі пажаніцца. Ды толькі і пасля вяселля не давялося разам пабыць, колькі хацелася. Васіля Макаравіча прызвалі ў армію. Ажно тры гады ў Калінінградзе адслужыў, пакуль прыйшла чарга спакойнага сямейнага жыцця.
Яшчэ да арміі разам паступілі ў інстытут у Вільнюс. Жонка паспела скончыць, а перад вяртаннем Васіля Макаравіча рускае аддзяленне закрылі. Каб атрымаць вышэйшую адукацыю, паступаў у Мінскі педагагічны. Паспеў папрацаваць у Рацавічах, дзе нават біялогію выкладаў (Макаравіч матэматык). А потым прыехаў дырэктарам у Сялец. Вельмі радавала тое, што ў суседняй Суцькаўскай школе кіраваў сябра дзяцінства Мікалай Шунько, з якім у Ашмянах разам вучыліся і пасля сувязі не гублялі. Нават не думалі тады, што давядзецца Васілю Тамашэўскаму замест сябра дырэктарам стаць. Прызнаецца Макаравіч, не хацелася, але меркавання работнікаў асабліва не пыталіся. Ды нядоўга і Тамашэўскі начальнікам пабыў. Зрабілі новаму дырэктару такую “ласку”: закрылі ў Наваспаску царкву, а бярвенне з яе загадалі перавезці да школы і зрабіць прыбудову. “Царкву разабраць? Я ж мясцовы! Мне людзі не даруюць!” – упіраўся Макаравіч. Цягнуў час, пісаў адпіскі, так яго і знялі з пасады за нерашучасць. Можа, і да лепшага. Затое з’явіўся час, каб бліжэй пазнаёміцца з вучнямі.
Макаравіч перакладае паперы ў вялікай папцы: граматы за настаўніцкія заслугі, за дэпутацкія (больш за 20 гадоў запар Васіля Тамашэўскага выбіралі дэпутатам), падзячныя пісьмы… “Такога дабра ў мяне многа”, - махае рукой. А самыя дарагія ўзнагароды раскрывае перада мною і хітра ўсміхаецца. А там сертыфікат на “Зорку Героя”, якую ўручылі яму першыя выпускнікі. Сама зорка з паўкіло важыць, а ў сертыфікаце па пунктах напісана, за што былыя вучні паважаюць свайго настаўніка. Там і толькі ім адным зразумелыя сяброўскія жарты і кранальныя словы ўдзячнасці. Сертыфікат гэты Макаравіч беражэ, захоўвае разам з пісьмамі ад вучняў. Ды і былыя школьнікі, якім ужо самім пад семдзесят, можа, гадоў не даюць пра сябе забыць: тэлефануюць, прыязджаюць. Для Макаравіча яны засталіся такімі ж, як на школьнай фатаграфіі, дзе настаўнік не выглядае больш дарослым, чым вучні. Макаравіч памятае кожнага, хто ўваходзіў з партфелем у яго клас. У кожным бачыў асобу. “Дзеці такія псіхолагі, лепшыя за дыпламаваных! – гаворыць настаўнік. – Яны-то шкоднікі, але калі з імі па-добраму, то і яны гэтак жа адзываюцца”. Пра шкоднікаў Васіль Макаравіч расказвае з асаблівым смехам: як прыехаў новы настаўнік на машыне, а дзеці яго ахрысцілі Віні-Пухам, пазначыўшы мянушку на запыленым аўтамабільным шкле. І як вучня са свайго класа на веласіпедзе ў школу вазіў: “Не ходзіць і не ходзіць Лёнька ў школу. Ну ніяк раніцай прачнуцца не можа. Еду за ім у Цары, саджаю на багажнік – і ў школу. А насустрач людзі на работу ў калгас ідуць, смяюцца з нас. Я яшчэ і песню заспяваю, як стары асёл маладога вязе”. Лёнька зусім нядоўга ў яго класе правучыўся, а пасля восьмага ўвогуле з’ехаў. Доўга Макаравіч пра яго не чуў нічога, а неўзабаве з Масквы пісьмо ад яго прыходзіць: “Вітаю, дарагі мой сябра Вася!” Жарт настаўнік ацаніў: расказвае і заліваецца смехам. А я думаю: як жа запаў у душу чалавек, калі праз столькі гадоў ты пішаш яму!
Тамашэўскія выгадавалі траіх дзяцей. “Харошыя яны ў мяне,” – хваліць сыноў і дачку Макаравіч. "Харошыя", - згаджаюся я, гледзячы на акуратна абкошаны падворак, на няскончаную агароджу, якая чакае прыезду рукастых хлопцаў у выхадныя. Макаравіч вядзе мяне да свайго дуба. “Ты прыхіліся да яго, набярыся сілы,” – раіць ён. Дуб вялізны што ў вышыню, што ў шырыню. Васіль Макаравіч з сынам спрабавалі шукаць пра яго звесткі. Знайшлі, што з кожным годам дрэва прыбаўляе каля аднаго сантыметра ў абхваце. Атрымліваецца, што дубу ўжо вякоў з пяць.
Настаўнік кладзе рукі на шурпатую кару, прывычна праходзіцца пальцамі па месцы, дзе калісьці было вялікае дупло. Дуб загаіў гэтую рану. Ён моцны. Можа, яшчэ не адзін век прастаіць. Чалавечае жыццё куды карацейшае. Але і яго дастаткова, каб дзяліцца з іншымі сілаю, мудрасцю і сардэчнай дабрынёй.
Віялета ВОЙТКА.
Фота аўтара.
03 октября 2019 г.
2 кастрычніка адбылося пасяджэнне раённага выканаўчага камітэта, на якім было разгледжана пытанне аб ўтварэнні ўчастковых выбарчых камісій па выборах дэпутатаў Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 7-га склікання.
На пасяджэнні прысутнічаў прадстаўнік грамадскага аб’яднання “Беларускі Хельсінскі камітэт”, жыхар нашага горада Аляксандр Дзергачоў.
Члены раённага выканаўчага камітэта.
Начальнік аддзела арганізацыйна-кадравай работы райвыканкама Юрый Альхімовіч зачытаў прозвішчы людзей, якія былі вылучаны ў склад участковых выбарчых камісій працоўнымі калектывамі, грамадскімі аб’яднаннямі, палітычнымі партыямі і шляхам падачы заяў.
Потым было разгледжана рашэнне райвыканкама аб вызначэнні месцаў для перадвыбарчай агітацыі, правядзення сустрэч з выбаршчыкамі, размяшчэння агітацыйных, друкаваных матэрыялаў аб кандыдатах у дэпутаты Палаты прадстаўнікоў Нацыяльнага сходу Рэспублікі Беларусь. З адпаведнай інфармацыяй выступіла начальнік аддзела ідэалагічнай работы і па справах моладзі райвыканкама Ганна Джумкова.
Па кожным з названых вышэй пытанняў раённы выканаўчы камітэт прыняў канкрэтнае рашэнне.
Юрый АЛЬХІМОВІЧ.
Юрый ЯНУШКЕВІЧ.
Фота аўтара
02 октября 2019 г.
01.10.2019 17:13
71
Што можа сагрэць пажылога чалавека у восеньскі дзень? Найперш увага і клопат. “На вуліцы залатая восень, а мы ў гасцях у людзей залатага ўзросту, - заўважае Ганна Джумкова, старшыня раённага савета жанчын ГА “БСЖ”, начальнік аддзела ідэалагічнай работы і па справах моладзі. - У Дзень пажылых людзей у раёне праходзяць каля 30 мерапрыемстваў, прысвечаных гэтаму святу.
А мы сёння ў аддзяленні сястрынскага догляду. Пацыентам аддзялення разам з народнай вакальнай групай “Кантабіле” дзіцячай школы мастацтваў дорым песні, а з рамесніцай Зоф’яй Войтка - цёплыя шкарпэткі”.
26-і пастаяльцам аддзялення (20 жанчынам і 6 мужчынам) 26 пар цёплых шкарпэтак звязала майстрыха. “Хай носяць і памятаюць, што пра іх думаюць і клапоцяцца”, - зазначыла Зоф’я Войтка.
Галіна АНТОНАВА. Фота аўтара.
www.shliah.by
01 октября 2019 г.
Последняя суббота сентября в средней школе № 7 г. Сморгони была посвящена дню пожилых людей. Запланированные мероприятия были направлены на воспитание признательности и уважения подрастающего поколения к старшим.
Учащиеся 2 «Б» класса собрались для участия в коллективном творческом деле, в ходе которого были изготовлены поздравительные открытки. Целый час с большой охотой и усердием маленькие мастера вырезали, клеили, декорировали свои работы, чтобы в предстоящий праздник подарить частичку своего сердца тем, кто нуждается в нашем внимании и заботе – пожилым людям.
Наталья СЕМЕНОВИЧ, учитель начальных классов средней школы № 7 г. Сморгони.
30 сентября 2019 г.
1 октября, 15.00 - Тематическая программа «Под звуки духового оркестра», приуроченная ко Дню пожилых людей (г. Гродно, урочище «Пышки»).
1 октября, 12.00 - Праздничный концерт «Золотой осени фокстрот», приуроченный ко Дню пожилых людей (г. Гродно, филиал №1 «Концертный зал», ул. Дзержинского, 1).
1 октября, 15.00 - Праздничное мероприятие, посвященное Дню пожилых людей (г. Ивье, ГУК «Ивьевский центр культуры и досуга»).
1 октября, 11.00 - Фестиваль «Чтобы осень была золотой!» (г. Лида, ГУ «Дворец культуры города Лиды»).
5 октября, 12.00 - Праздник «Новогрудок - через столетия» к 975-летию первого летописного упоминания (г. Новогрудок). В мероприятии примут участие звёзды белорусской эстрады: арт-группа «Беларусы», Ольга Плотникова и группа «Тяни-Толкай», а также Национальный академический народный хор Республики Беларусь имени Г. И. Цитовича. Фестиваль исторической реконструкции «Меч короля» будет проходить в Чаше Замка (зрелищные состязания закованных в доспехи рыцарей, турниры конных рыцарей, алебардистов, средневековых лучников, ярмарка ремесленников, катание на лошадях, выступления средневековых музыкантов, уличного театра, танцевального театра). Малый Замок приглашает на фестиваль национальных культур «Многонациональная Новогрудчина». Контактный телефон 8(01597)60-250.
6 октября, 13.00 - Народное гулянье «Бульбяны кірмаш» (Ошмянский район, аг. Боруны).
* * *
1 октября, 17.00 - Вечер отдыха «Жить в радости, не унывать и в старости» ко Дню пожилых людей (СК аг. Кушляны «Кушлянский сельский клуб»).
2 октября, 13.00 - Концертная программа «А в сердце молодость поёт…» ко Дню пожилых людей (СКД «Белковщинский Дом культуры»).
2 октября, 18.00 - Концертная программа «Возраст жизни не помеха!» ко Дню пожилых людей (СК д. Валейковичи «Валейковичский сельский клуб»).
2 октября, 18.00 - Музыкальная программа «Нам года – не беда» ко Дню пожилых людей (СКД «Лылойтинский Дом культуры», ф-л УТЦСОН «Тёплый дом»).
2 октября, 18.00 - Концертная программа «Люди пожилые, сердцем молодые» ко Дню пожилых людей (СКД «Сольский Дом культуры»).
4 октября, 13.00 - Праздник «Славим возраст золотой» ко Дню пожилых людей (СК д. Лещеняты «Лещенятский сельский клуб»).
4 октября, 13.30 – Концерт-поздравление «Учитель, спасибо за труд!» ко Дню учителя (СКД «Сольский Дом культуры», ГУО «Сольская средняя школа).
4 октября, 18.00 - Праздничная программа «Средство от грусти» ко Дню пожилых людей (СКД «Кревский Дом культуры»).
|
|