В рамках смены  из школ города Сморгони отдыхало 25 самых активных и любознательных ребят в возрасте от 7 до 13 лет. Было сформировано два отряда: отряд из младших ребят «Солнечные зайчики» и волонтерский отряд «Дневной дозор».

Каждый день участники смены путешествовали по стране Добрых дел. Во время путешествия каждый ребёнок стремился приобрести как можно больше положительных эмоций, новые знания и умения.  Ежедневно для участников смены проходили интересные мероприятия, коллективно-творческие дела, краеведческие игры, спортивно-развлекательные мероприятия, квест-игры, флешмобы. За успешное участие в общелагерных мероприятиях и разнообразных мастер-классах ребята получали разноцветные сердечки – символ жизни, доброты и милосердия.

Запомнилось детям коллективно-творческое дело «Я и ты волонтер – будем знакомы!», где они ближе познакомились друг с другом. С большим удовольствием ребята посещали ежедневные мастер-классы и творческие мастерские, подготовили множество творческих и художественных номеров для торжественного открытия смены и дня прощаний. Особенно запомнились ребятам путешествие-викторина «Сказка ходит по земле», игровая программа «Простоканикулово», краеведческая игра-квест «По тропинкам малой родины», танцевальный батл «В одном ритме».

Также в рамках смены для старших ребят из волонтерского отряда «Дневной дозор» прошли различные мероприятия, тренинги, встречи с интересными людьми, которые позволили больше узнать о том, кто такой волонтер и какова суть волонтёрства. Запомнился участникам смены стартап-диалог «Кто такой волонтёр?» с сотрудником ТЦСОН «Тёплый дом» Апанель Яной Викторовной, тренинговое занятие «Стремление стать лучше».

Члены волонтерского отряда «Дневной дозор» приняли участие в трудовой акции «Уютный двор – теплый дом» и помогли Ручице Дарье Владимировне, бывшей узнице концлагеря, подготовиться к зимнему периоду, сложить дрова в сарай, убрать опавшую листву, навести порядок во дворе.

Жизнь в лагере получилась познавательной, насыщенной добрыми делами и интересными мероприятиями, способствовала творческим успехам ребят, хорошему настроению и массе позитивных эмоций всех участников смены.

Жанна КУТКО, заведующий отделом ГУО «Сморгонский РЦТДМ».

У мінулыя выхадныя да Крэўскага замка прыехала восем машын з камянямі для рэстаўрацыі

Крэўскі замак. Рэканструкцыя Сяргея Прышчэпы.

У выхадныя неабыякавыя да лёсу замка людзі адгукнуліся на заклік. Як распавёў майстар Сяргей Бандарэнка, жыхар суседняй вёскі Чухны, да замка прывезлі восем машын камянёў.

Да добрай справы далучыліся таксама паэт Уладзімір Някляеў з братам Іванам Магерам. 

— Здаўна ў Крэве існваў праклён: «Бадай табе ўсё жыццё камяні на Крэўскі замак цягаць». Вось і мы з братам Іванам былі ў гэтыя выхадныя «праклятыя», — падзяліўся Уладзімір Пракопавіч.

Уладзімір Някляеў у Крэве. Фота facebook.com.

Дзяўчыне найбольш падабаліся гуманітарныя прадметы – гісторыя, беларуская і руская мова і літаратура. Гэта паўплывала на выбар прафесіі. Пасля заканчэння школы вырашыла стаць настаўніцай. У Брэсцкім педагагічным інстытуце была толькі адна група беларускіх моваведаў. 25 студэнтаў, адзін хлопец, астатнія дзяўчаты. Самыя шчаслівыя і лёгкія гады. Патрабавалася толькі старанна вучыцца. Адным з выкладчыкаў быў Уладзімір Калеснік, вядомы беларускі пісьменнік.

Леанарда Стальчынская замуж выйшла яшчэ падчас вучобы ў інстытуце, на апошнім курсе. Са сваім будучым мужам Іванам пазнаёмілася, калі закончыла школу, на танцах, якія на той час ладзілі ў вясковых хатах. Потым Івана Стальчынскага прызвалі на тэрміновую службу ў армію. Перапісваліся. Праз нейкі час сыгралі вяселле. Леанарда паехала на вучобу ў педінстытут, а яе муж вывучыўся на вадзіцеля, нават крыху працаваў у гаспадарцы механікам. Калі даведаўся пра набор маладых мужчын у школу прапаршчыкаў, вырашыў паступаць, каб стаць ваенным. Службу праходзіў у мясцовай ракетнай часці. Нават у дзвюх.

З новенькім дыпломам настаўніка Леанарда Стальчынская вярнулася на Смаргоншчыну, прыйшла ў аддзел адукацыі. Там ёй прапанавалі месца ў Стрыпунах. Пагадзілася і потым не пашкадавала. Школа аказалася тыпавой, двухпавярховай. У гэтай навучальнай установе Леанарда Стальчынская адпрацавала 4 гады.

Паколькі муж быў вайскоўцам, то сям’і далі кватэру ў Смаргоні. Прыйшлося шукаць працу бліжэй да дома. Настаўнік патрэбны быў у Шутавічах. Задавальняла, што недалёка ад горада. Як будаваць адносіны з дзецьмі, наладзіць супрацоўніцтва з бацькамі, маладую настаўніцу вучыла вопытны педагог Наталля Міхайлаўна Зотава. На дапамогу прыходзіла цудоўны, эрудыраваны, чулы чалавек, дырэктар Шутавіцкай школы Наталля Уладзіміраўна Нагіль. Яна адыграла вялікую ролю ў станаўленні Леанарды Стальчынскай як настаўніка. Вядома ж, былі і заўвагі, але слушныя. Дружны калектыў педагогаў складаўся з 15 чалавек. У клопатных буднях Леанарда Стальчынская не прыкмеціла, як мінулі 12 гадоў настаўніцкай працы ў Шутавіцкай школе.

Аднойчы паступіла прапанова ад дырэктара СШ №1 Станілава Пятровіча Мінкевіча перайсці ў гэту школу. Згадзілася. Тут стала не толькі настаўнікам, але яшчэ і класным кіраўніком. 5 клас – 30 вучняў. Аднак Леанардзе Браніславаўне выпала пабыць класным кіраўніком толькі 2 гады. Потым ёй прапанавалі пасаду намесніка дырэктара СШ №1, на якой працуе ўжо 22-гі год. Добра памятае, калі толькі прыйшла ў гэту школу, ёй дапамагалі слушнымі парадамі намеснік дырэктара Ганна Фёдараўна Янчуковіч, якая курыравала малодшыя класы, яшчэ адзін намеснік дырэктара Вера Іванаўна Лабанава, Святлана Міхайлаўна Галота. Патрабавальныя, яны крытычна адносіліся і да сябе. А іх маладая падапечная тады імкнулася засвойваць усё неабходнае, што потым спатрэбілася ў кіраўніцкай справе. Вучыцца даводзілася пастаянна, каб ісці ў нагу з часам.

“Кожны раз прыходзячы ў клас, задумваюся над тым, як зацікавіць вучняў роднай мовай, - кажа Леанарда Стальчынская. - Беларуская мова гучыць у вёсцы, а ў горадзе яна ўжываецца, напэўна, толькі ў школе. Таму я заўсёды імкнуся данесці да хлопчыкаў і дзяўчынак, што неабходна ведаць беларускую мову і ганарыцца ёй. Калі працавала ў Шутавічах, сярод вучняў былі дзяўчынкі, якія разам з бацькамі пераехалі сюды жыць з Мардовіі. Безумоўна, спачатку яны не ведалі беларускай мовы, але потым вывучылі і займалі прызавыя месцы па гэтым прадмеце на алімпіядах”.

Цяпер аплачваюцца класнае кіраўніцтва, дадатковыя заняткі. А некалі Леанарда Стальчынская працавала часткова на энтузіязме: не шкадавала свайго часу, рабіла ўсё для таго, каб вучням было зразумела па выкладаемаму прадмету. І яны за гэта былі ўдзячныя.

Стальчынскія выгадавалі двух сыноў, маюць дзвюх нявестак, якія знайшлі сябе ў педагогіцы. Леанарда Браніславаўна не шкадуе аб тым, што стала настаўнікам. Яна не бачыць сябе ў іншай прафесіі. Хаця ў радні ніхто больш не звязаны са школай. Бацькі працавалі ў калгасе, а сама яна ў дзяцінстве не толькі дапамагала ім па гаспадарцы, але яшчэ любіла чытаць кнігі, гуляла з дзецьмі ў настаўніка, вучыла іх, ставіла адзнакі. Чамусьці хацела быць вясковым настаўнікам. Не думала, што будзе жыць у горадзе.

На працягу 4-х гадоў Леанарда Стальчынская ўзначальвае ветэранскую арганізацыю СШ №1. На мерапрыемствы запрашае настаўнікаў-ветэранаў. Атрымліваюцца сапраўдныя святы. Сёлета цудоўна правялі ў першай школе Дзень настаўніка. У выпадку неабходнасці былым калегам, якія цяпер на заслужаным адпачынку, аказваецца матэрыяльная дапамога. А яшчэ іх запрашаюць выступіць перад вучнямі.

У вольны час цёплай парой года Леанарда Браніславаўна разам са сваім мужам едуць у Круні, саджаюць агародныя культуры на зямельным участку, даглядаюць бацькоўскую хату. Іншым разам праводзяць час на дачы разам з унукамі, у якіх бачаць радасць свайго жыцця.

Юрый ЯНУШКЕВІЧ.

Фота аўтара. 

Команда Сморгонской ДЮСШ по футболу.

Игры турнира проходили на протяжении семи месяцев, с 28 апреля по 21 октября. В первенстве принимали участие юноши 2008 г. р.

По завершении турнира в торжественной обстановке 4 ноября в конгресс-холле бизнес-центра «Виктория» (г. Минск) состоялось награждение призеров турнира.

В общем зачете места распределились следующим образом:

1-е место - ДЮСШ по футболу (г. Сморгонь) – 29 очков;

2 место – ФК «Ливадия» (г. Дзержинск) – 21 очко;

3 место – Футбольная Академия «Спартак» (г. Минск) - 20 очков.

Лучшим игроком первенства «Детской Футбольной Лиги» в составе команды сморгонской ДЮСШ по футболу стал Вадим Галко. Лучшим бомбардиром первенства – Артур Заблоцкий, который в десяти матчах забил в ворота соперников 23 мяча.

Сергей ЮРЕВИЧ.

Фото предоставлено ДЮСШ по футболу.

Як адзначыла падчас свята вядучы метадыст па тэатральнаму жанру ДУК “Гродзенскі абласны метадычны цэнтр народнай творчасці” Аліцыя Рабцава, залеская батлейка з’яўляецца адным з лепшых творчых калектываў нашай вобласці. Яго кіраўніку і артыстам госці жадалі цікавага пошуку, творчых поспехаў і новых здзяйсненняў.

Таццяна ЧАРНЯЎСКАЯ.

Фота аўтара. 

Это яркое событие в области художественного творчества, в котором приняли участие представители 7 стран. Стали участниками фестиваля-конкурса и учащиеся образцовой вокальной группы эстрадной песни «Радость» государственного учреждения образования «Сморгонский районный центр творчества детей и молодёжи». В октябре младшая группа успешно прошла заочный тур международного конкурса в номинации «Вокальный жанр» и была приглашена для участия в фестивале-конкурсе.

В номинации «Вокальный эстрадный жанр» в разных возрастных категориях приняло участие более 300 коллективов и индивидуальных исполнителей. Младшая группа образцовой вокальной группы эстрадной песни «Радость» (педагог Вероника Буринская) продемонстрировала высокий уровень исполнительского мастерства, за что по достоинству была оценена жюри. Милана Кенько, Милена Антонович, Надежда Бондаренко, Елизавета Кармаза и Константин Мышковец стали победителями в возрастной категории 6-9 лет и награждены дипломом I степени международного фестиваля-конкурса «Творчество без границ».

Ольга ГУЙСКАЯ, заведующий отделом художественного творчества и досуга ГУО «Сморгонский РЦТДиМ».

Гаворка ішла аб тым, што гэта грамадская арганізацыя аб'ядноўвае патрыётаў і прыхільнікаў палітыкі Прэзідэнта, гарантуе, што ўлада і народ - адно цэлае. Таму не павінна быць раўнадушша. Можна колькі заўгодна дэклараваць магутнасць "Белай Русі", але патрэбны не словы, а рэальныя справы, свежыя думкі і прапановы.

Неабходна ўважліва паглядзець на пярвічныя арганізацыі гэтага грамадскага аб'яднання. І ў першую чаргу  - на кіраўнікоў. Яны павінны праяўляць актыўнасць, быць паважанымі людзьмі, да меркаванняў якіх прыслухоўваюцца іншыя.

Выступае старшыня рэспубліканскага грамадскага аб'яднання "Белая Русь" Генадзь ДАВЫДЗЬКА.

Уважліва слухаюць свайго лідэра члены рэспубліканскага савета "Белай Русі".

Юрый ЯНУШКЕВІЧ.

Фота аўтара.

У Крыпту храма будуць закладзены капсулы з зямлёю з пахаванняў воінаў, якія загінулі падчас абароны Смаргоні - адзінага горада на фронце ад Балтыйскага да Чорнага мора, за які 810 дзён змагалася руская армія.

Напярэдадні, 10 лістапада, наш горад наведалі прадстаўнікі сталіцы. Яны пабывалі на мемарыяльным комплексе па лініі супрацьстаяння рускага і нямецкага войскаў, наведалі службу ў Спаса-Прэабражэнскім храме, дзе была асвечана зямля з воінскіх пахаванняў і ў гэты ж дзень капсула з ёю перададзена для дастаўкі ў мінскі храм-помнік у гонар Усіх Святых і ў памяць аб ахвярах, якія пасадзейнічалі выратаванню нашай Айчыны.

Каля ўвахода на мемарыяльны комплекс экскурсавод распавядае пра баявыя дзеянні пад Смаргонню падчас Першай сусветнай вайны.

Каля схемы баявых дзеянняў.

З экскурсантамі размаўляе адзін з аўтараў мемарыяльнага комплексу, ураджэнец Смаргоні, скульптар Уладзімір ЦЕРАБУН.

Намеснік старшыні райвыканкама Генадзь БЫЧКО раіць турыстам наведаць яшчэ і "Залатую горку".

Звон абуджае наваколле.

З кветкамі да манумента, каб аддаць даніну памяці рускім воінам, якія загінулі ў баях за Айчыну.

На пярэднім плане доктар гістарычных навук, прафесар Анатоль ШАРКОЎ, які жыве ў Мінску і з'яўляецца адным з аўтараў кнігі "Апошні прытулак салдата".

Аб далёкім мінулым гутараць намеснік старшыні райвыканкама Генадзь БЫЧКО, прафесар Анатоль ШАРКОЎ, былы старшыня раённага выканаўчага камітэта, аматар гісторыі Анатоль ЯНЕЦ і дырэктар ДРАЦ "Лясная паляна" Анатоль ХОМБАК.

Настаяцель Спаса-Прэабражэнскага храма айцец Анатоль  праводзіць службу па супакаенні душ рускіх воінаў, якія загінулі ў баях з кайзераўскімі захопнікамі.

З чашы перасыпаюць у капсулу асвечаную зямлю з мясцін пахаванняў рускіх воінаў.

Яшчэ пару лыжак, і капсула запоўнена.

Айцец Анатоль закручвае металічную накрыўку.

Капсулу з асвечанай зямлёю прымае прафесар Анатоль ШАРКОЎ, каб даставіць яе ў Мінск на захаванне ў храм-помнік у гонар Усіх Святых і ў памяць аб ахвярах, якія пасадзейнічалі выратаванню нашай Айчыны.

Юрый ЯНУШКЕВІЧ.

Фота аўтара.