15 лістапада 2020 года не стала Уладзіміра Шчаснага, слыннага сына смаргонскай зямлі: беларускага дыпламата, пісьменніка, перакладчыка і публіцыста, ганаровага грамадзяніна горада Смаргоні.
Уладзімір Рыгоравіч нарадзіўся 25 лістапада 1948 года ў Смаргоні, скончыў СШ № 2.
Уладзімір Рыгоравіч быў захоплены рэканструкцыяй сядзібы Агінскіх у Залессі. Як старшыня Нацыянальнай камісіі ЮНЕСКА, ён зрабіў усё магчымае, каб маёнтак быў адноўлены і адроджаны. У 2003 годзе Уладзімір Рыгоравіч быў ініцыятарам правядзення ў Залессі міжнароднай канферэнцыі «Гістарычныя сядзібы. Стан і перспектывы», а таксама падрыхтоўкі пры садзейнічанні ЮНЕСКА дакументаў на рэстаўрацыю былога маёнтка М. К. Агінскага і атрыманне копіі архіва кампазітара з Дзяржаўнага архіва старажытных актаў у Маскве. Дабіўся выдання перакладзеных з французскай мовы 4-х тамоў Мемуараў Міхала Клеафаса Агінскага «Гісторыя Польшчы і палякаў з 1788 па 1815 гг.». Завяшчаў музею-сядзібе М.К. Агінскага ўласную багатую калекцыю гістарычных карт XVII–XX стагоддзяў, якую збіраў шмат гадоў.
«У кожным куточку нашай сядзібы ёсць часцінка душы Шчаснага. Можна асобна расказваць пра музейныя рэчы, гісторыю іх з’яўлення. Практычна ў кожнай гісторыі будзе прысутнічаць асоба Уладзіміра Рыгоравіча. Пасля яго смерці сваякі перадалі нам у музей шмат яго асабістых рэчаў. Яны будуць у нас захоўвацца. Гэта наш гонар, - зазначыла дырэктар музея-сядзібы Людміла Градзіцкая. - У маёй памяці назаўсёды застанецца вобраз Уладзіміра Шчаснага. Акуратны, у прыгожым, добра адпрасаваным касцюме, з роўнай спінай. А як ён цудоўна выконваў паланэз – можна было любавацца»!
Цікавы факт: у юнацтве Уладзімір Шчасны быў удзельнікам ансамбля песні і танца імя Агінскага. У складзе танцавальнай групы выконваў паланэз, “Смаргонскія абаранкі” і іншыя кампазіцыі. З таго часу імя Міхала Клеафаса суправаджала Уладзіміра Рыгоравіча на працягу жыцця.
Сваімі ўспамінамі пра Уладзіміра Шчаснага падзялілася Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Аўстрыі ў Рэспубліцы Беларусь Алаізія Вергэтэр. Яны пазнаёміліся на балі ў Залессі ў верасні 2019 года і пасля гэтага мелі стасункі. «Ён паказаў аўстрыйцам, у тым ліку і мне, што ў Беларусі так цэняць танцы і танцавальную культуру. Аўстрыйскі баль немагчымы без паланэза. Праўда, што такое сапраўдны паланэз, я даведалася толькі тут, на балі ў Залессі. Уладзімір Шчасны быў элегантным партнёрам па танцах і выдатным знаўцам гісторыі роду Агінскага», - адзначыла Алаізія Вергэтэр.
